Architectural Heritage Lanna Temple in Wat Phra That Lampang Luang: Uniqueness of Local Wisdom

  • อำนาจ ขัดวิชัย วิทยาเขตเชียงใหม่
  • ปฏิเวธ เสาว์คง Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Chiang Mai Campus
  • รุ่งทิพย์ กล้าหาญ Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Chiang Mai Campus
  • กิตติ์ ขวัญนาค Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Chiang Mai Campus
  • จันทรัสม์ ตาปูลิง Lamphun Buddhist College
Keywords: Lanna temple architectural heritage, Wat Phra That Lampang Luang, local wisdom

Abstract

This article focuses on the study of the ìArchitectural Heritage of Lanna Temples at Wat Phra That Lampang Luang,î which reflects the unique identity and local wisdom of Lanna artisans. The Lanna temple at Wat Phra That Lampang Luang serves as a prominent example of Buddhist architecture that blends beauty with devotion. The temple was designed to be an ideal place for monks to practice their ascetic duties, utilizing natural light and distinctive spatial arrangements. Additionally, it embodies the aesthetic principles and harmonious environment, which are hallmark features of Lanna architecture.

The article also discusses the significance of the Lanna temple as the central structure of the temple complex, which has been continuously restored throughout history. This ongoing restoration has preserved the templeís integrity in terms of both historical and architectural value. Moreover, it highlights the thought processes and creative approaches of Lanna artisans throughout different eras, which continue to influence modern architectural design and conservation practices.

References

เจษฎา สุภาศรี. (2556), หอธรรมศิลป์ล้านนา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. สาขาวิชาสถาปัตยกรรมไทย: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

นคร สำเภาทิพย์. (2540). บทนำเมืองโบราณ. กรุงเทพมหานคร: เมืองโบราณ.

ทวี เขื่อนแก้ว. (2531). สวดมนต์ฉบับภาคเหนือ. กรุงเทพมหานคร: รุ่งเรืองสาสน์.

ปฐม พัวพันธ์สกุล. (2539). “วิหารบีบ ‘วิหารหักจ๊อก’,” บทความประกอบสัมมนานานาชาติไทยศึกษา ครั้งที่ 3.

พรรณนิภา ปิณฑวณิช. (2549). การศึกษารูปแบบทางสถาปัตยกรรม หน้าจั่ว ว่าด้วยประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมและสถาปัตยกรรมไทย. ลำปาง: วัดพระธาตุลำปางหลวง จังหวัดลำปาง.

วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์. (2540). วิหารไม่มีป๋างเอกในลำปาง. กรุงเทพมหานคร: เมืองโบราณ.

ศักดิ์ รัตนชัย.( 2518). นครลำปางจากหลักฐานทางประวัติศาสตร์และโบราณคดี. ลำปาง: อนุสาร อ.ส.ท..

สามารถ สิริเวชพันธ์. (ม.ป.ป). วิหารโถง ซุ้มโขง สกุลช่างลำปาง. เชียงใหม่: หน่วยพิมพ์เอกสารทางวิชาการ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สุเมธ ชุมสาย. (2525). ลักษณะไทย 1. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนพานิช.

เสนอ นิลเดช. (2539). ศิลปะสถาปัตยกรรมล้านนา. กรุงเทพ: เมืองโบราณ.

สรัสวดี อ๋องสกุล. (2539), ประวัติศาสตร์ล้านนา. เชียงใหม่: โรงพิมพ์ช้างเผือก.

สุรพล ดำริห์กุล. (2540). ลายคำประดับตกแต่งวิหารล้านนา ช่วงก่อน พ.ศ. 2300. กรุงเทพมหานคร: เมืองโบราณ.

อนุวิทย์ เจริญศุภกุล. (2526). คติจักรวาลพุทธศาสนาเถรวาทลังกาวงศ์ที่มีอิทธิพลต่อแบบเมืองและสถาปัตยกรรมในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Published
2024-09-07